Note about behoof out of erudition devoted nature Thomas Quatl synopsis Wild secret lies in the unknown. Fauna of the wild regions of Europe and Central Asia is one of the most disturbing of natural history with which we meet in nowadays. Interdisciplinary projects and explorations to unstudied areas are a priorities in nature and biodiversity inventory. Extensive knowledge is a symptom of autodidactic in naturalist. Initiative following the footsteps of our predecessors is key step. We target to one of them, Cienkowski, who led the study in the caucasian landscapes and some researchers x, whose figured natural history of central european forests. One of the return to those is innovative line to knowledge onto population seekers. Let us try to estimate the so-called „gaps in knowledge” by polish studies or contribution to natural resources and development action. Additionally some lack of data to be determined by further investigations. Expedition to iraqi Kurdistan for hairy vertebrates or natural resources management in Beskidy is continuation of return of natural history in a proper form. Survey of Carpathian megafauna is a part of the research program within reconnaissance in zoogeography. Rustic lifestyle is main tribute to nature. The pristine Balkans and ethno-knowledge is one of the steps to further pragmatism. 2 Dzika tajemnica kryje się w nieznanym. Fauna z dzikich rejonów Europy i Azji Środkowej to jedna z najbardziej niepokojących historii naturalnych z jakimi mamy styczność w dzisiejszych czasach. Te przejmujące reakcje doświadcza czytelnik na własnej skórze jak prawdziwie dzika i tajemnicza jest natura na nieznanych terytoriach. Kolejne wersety tego przedziwnego artykułu otwierają oczy niedowiarkom i fałszywym działaczom. Wszystko dzieje się bowiem w rzeczywistości kosmicznej. Nauka jest dążeniem do poznania. Inwentaryzacja ukrytych populacji leży w gestii badaczy historii naturalnej. Konieczne jest prowadzenie gruntownych prac(ang. megafauna inventory). W wielu opisach badawczych współczesnych z narastającym niepokojem śledzimy przykłady populacji zwierzęcych w wielu manuskryptach, tych ciągle będących w cieniu. Przedstawione zostają błędy metodologiczne w tych opowieściach, dyskredytujące „naukę o nieznanych zwierzętach” w oczach grona naukowego. Poznajemy także gremium starców-badaczy, wezwaną nieokreśloną grupę dygnitarzy powołaną w celu określenia stanu niewykrytych populacji. Wiele jest historii o parszywych i pradawnych zwierzętach-reliktach, które żyją jako endemity. Celem tego manuskryptu jest rzucenie światła na całę tę faunę wymagającą zbadania przez polskich biologów i przyrodników w miejscach badawczych „gaps in knowledge” (wg. Słabczyńskich 1992). Budowanie potencjału dla badań terenowych prowadzonych przez prominentnych przyrodników stało się celem nadrzędnym. Szczególny program celem analizy populacji właściwej nie jest bynajmniej określony w sposób prominenty. Budowanie potencjału to szeroko znane wartości edukacyjne mające zwłaszcza wymiar pragmatyczny w swym charakterze (patrz red. Filipiak 1987). Zatem analizując dochodzimy do wniosku na ewidentność wielu znaczeń w wiedzy przyrodniczej. Przyrodoznawstwo [historia naturalna] nie jest wiedzą, jak niektórzy sądzą spłowiałą 3 i osadzoną w realiach zaprzeszłych. Jest to podejście właściwe pragmatyczne, osadzone współcześnie dla każdego podróżnika w duchu przyrodniczym tzn. kosmicznym, w metodzie naukowej przyjętej przez grono-starców akademickich. Jest konieczne bynajmniej a priori przyjęcie obszarów wymagających zbadania. Podstawą jest zwłaszcza konkretny dział terenowy, w którym zwracamy uwagę na kilka spraw nie budzących najmniejszej wątpliwości. Dotyczą one miejsc wyszczególnionych w pracach nad budowaniem potencjału dla polskich badaczy-przyrodników. Dla znamienitego przykładu, jeszcze w latach 30-stych dwudziestego stulecia rozwój polskiej myśli przyrodniczej był prominentny. Korzystanie z dóbr wiedzy myśli oświeceniowej i europejskiego dorobku przewodniego wskazywało dobitnie na rozwój w dobie przyrodniczych badań. Obecne czasy są skażone rozwojem fałszywych ideologii. Przejawem tego są m.in. namnożenie się ruchu pseudoekologicznego i niezrozumienie natury człowieka i form bjologicznych. Nie jest bynajmniej skądinąd jasne z jakiej to przyczyny w tem kraju polskim tak nieukończone są jeszcze pewne oczywiste programy. Można jednak podejrzewać, że tak wiele lat zacofania w obrębie systemu komunalnego spowodowało zacofanie ogólne. Nie można być jednak opornym na wiedzę. Starajmy się oszacować braki w wiedzy tzw. „gaps in knowledge” polskich przyrodników w obszarze forgotten, określonych przez badaczy polskich jako szczegółowo wskazanych dla badania przez polaków. Jesteśmy zatem zoologiem, odkrywcą i podróżnikiem. Ale nade wszystko winniśmy być pisarzami i twórcami nauki interdyscyplinarnej. Zastosowania szczególne w regionach badawczych polaków w kolejności malejącej, w tym na terra incognita: Europa Środkowo-Wschodnia/ Azja Środkowa/ Kaukaz/ Afryka Północna/ Oceania/ 4 Tak może więc wyglądać gabinet współczesnych przyrodników. Ryc. wg. gabinetu osobliwości anonima z XVII w. Powrót przyrodników europejskich. Powrót przyrodników to podróż trwająca w odkrywanie świata rzeczywistego ponownie. Należy więc zdawać sobie sprawę z podjęcia wysiłków nadawanych przez przyrodników. Skuteczne metody są prowadzone technikami interdyscyplinarnymi. Przeto zdawać by się mogło, że tematy opracowane przez zoologów i humanistów nie idą w parze. Jest to tzw. nieścisłość. Interdyscyplinarne projekty i eksploracje odległego obszaru to priorytet we współczesnych badaniach przyrody. Zarówno zatem badacze etnolodzy jak i obserwator przyrody włączają się w ściślejszą współpracę w celu określenia warunków współczesnej rzeczywistości przyrodniczej. Jak mawiał Umberto Eco „Kto czyta, ten żyje podwójnie”. Zatem czytajcie wielokrotnie ten manuskrypt, aby i wyście mogli być zarówno badaczami faunistyki jak i zarówno Ace’m Vanturą wśród przyrodników. Bądźcie więc również badaczem rytów naskalnych z Turkmenii i Kalmyki, a i dzięki temu niejedną zagadkę zwierzęcą odsłonicie przed wiedzą przyrodniczą. Dla badaczy historii 5 naturalnej nie ma bowiem żadnych podziałów. Odczytanie zooarcheologicznych prawideł przyczynia się do poznania ostatnich członków zaprzeszłej megafauny wczesnego holocenu. Czy jest sposobność na przywrócenie tej zagadkowej fauny do obecnego antropocenu? Nadto zaprawdę wiele jeszcze populacji wczesnoholoceńskich przetrwało w formie reliktów na zapomnianych dolinach i wśród krzaczastych krain Środkowej Azji i północnej Afryki. Konotacje nazw z historii naturalnej powinny być przypominane. Archetypy jaźni dla przyrodników odwołują się do polskich i europejskich badaczy w dziejach opracowań przyrodniczych. Do przyrodników tworzących wiedzę zaliczamy Włodzimierza Puchalskiego czy Dariusza Morsztyna. Fotograf przyrody, obserwator życia popielic Robert Bijas oraz wspinacze górscy z Karkonoszy (zob. „Karkonoski Wielki i Mały Staw” w Przyrodzie Polskiej nr.4 2014) też zostali do nich zaliczeni. Rozwój-development jest celem dla Konfederacji dla przyszłości Krakowa Cracovia Urbs Europaea. Pamiętajmy również o dociekaniach niejasności wobec natury i pracach praktyków. Rozległa wiedza jest objawem samouctwa u przyrodników czyli badaczy historii naturalnej (więcej w red. Filipiak 1987). Powróćmy zatem do przyrodoznawstwa polskiego. Miejmy na uwadze podczas własnych projektów Czerniawskiego, który w latach 1870-76 prowadził badania faunistyczne i florystyczne na Kaukazie i publikował prace w wydawnictwach Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Wspomnijmy o urodzonym w Małopolsce, Łapińskim Teofilu, badaczu górali kaukazkich. Miejmy na uwadze wyprawy Karola Bodganowicza pod koniec XIX stulecia do Azji Centralnej, także na górach Muztag Ata. Pamiętajmy o wyprawie Leona Cienkowskiego do Sudanu, nad Nil Błękitny w latach 1847–49. Badacz gromadził na życzenie Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego kolekcje botaniczne i protozoologiczne. Antoni Waga pisał o droncie samotniku oraz urojonym nazareńskim ptaku (1849 rok). Czy i wśród współczesności należy wybierać zacnych działaczy w tej sferze? Z pewności znajdą się ci wartościowi.(zob. Słabczyńscy 1994) //Jakiś wielki zajęczak z Azji Centralnej (Środkowej). Ryc. ze zbiorów autora. Frankolin obrożny (F. francolinus). Jeden z ptaków kurowatych południowej Turkmenii. Fot. domena publiczna. Ezoteryka i kształtowanie zasobów naturalnych Karpat. Zasoby naturalne Karpat zachodnich w krainie Beskidu Wyspowego i Pogórza Wiśnickiego są wykorzystywane przez lokalną ludność od setek lat. W pradawnych wiekach w sferze kultywowania życia pierwotnych słowian, w obecnych czasach jako konwencjonalne wykorzystanie zasobów przyrodniczych. W ramach tego zgromadzenia wykonuje się redyk bez granic transhumance przyjęty od ludów wołoskich, jest też leśnictwo zrównoważone i Państwowy System Ochrony Przyrody (patrz więcej Sroka red. 2009).Tak ten sam, który rozwinął się w czasach komunistycznych i jest pieczołowicie kontynuowany obecnie. Zastosować należy pragmatyczne decyzje i wiedzę utylitarną. Czy to nazywamy dobrymi praktykami? Niekoniecznie. Pragmatyzm w odniesieniu do natury jest decyzją skierowaną na rezultat praktyczny. W Karpatach mawiało się o szarej rzeczywistości. Pragmatyzm właściwy neguje te twierdzenia. Wkraczanie wiedzy hermetycznej, dostępnej dla wtajemniczonych, obecnej w dawnych czasach może być oczywistością dla współczesnych praktyków-badaczy karpackich na ziemiach polskich. Deja vu – wspomnienia dawnych słowian ciągle są obecne w rozwoju. I jest czas, aby się obudziły. Totemiczne rozumienie karpackiej fauny i zasobów naturalnych objawia się wśród etnowiedzy mieszkańców. Rózwój duchowy może nastapić wówczas, gdy społeczność karpatianów-polaków powraca do stanu naturalnego. Jest to stan właściwy. Opisuje go wiedza organiczna. Rozróżnienia grup etnograficznych polskich Beskidów Zachodnich nie ma źródła biologicznego. Jest to ten sam system kulturowy, jaki obecnie nadaje się jednostkom terytorialnym. Mieszkańcy Beskidów małopolskich mają zatem wspólne pochodzenie jako ród. 8 Krajobraz karpacki w Beskidzie Wyspowym na szlaku (pod Mogielicą). Fot. sevencoins.pl. Dalej na północ od mostu kolejowego nad rzeką Prut zachowały się jeszcze bory odwieczne porastające tą pierwotną krainę zachodniej Ukrainy. Jedną z historycznych relacji była udziałem Józefa Bąkowskiego, naukowca i podróżnika po Czarnohorze. Czy zatem w owych błędach metodologicznych widzimy to co zdyskredytowało rzeczywistość przyrodników? Wiedzmy, iż tustyści pochodzą od naukowego i podróżniczego świadka poprzednich wieków. Jak piszemy dalej, w Karpatianach jest jakaś tajemnica, która jest pokłosiem prastarej wiedzy ludowej i rdzenia. To ludzie tej ziemi, archetyp mrocznych Karpat, żyjący tu od stuleci. Nawiązanie do stylu eklektycznego po powrocie przyrodników. Podstawą żywienia swojskiego są owoce i warzywa, miód, olej z pestek dyni, orzechy, udział alhoholu i kawy 9 parzonej po turecku. Spożywamy z rana wiejską jajecznicę na boczku z dodatkiem marynowanej papryki i oliwy z oliwek. Zamieszkajmy w rustykalnych wnętrzach stylowych dworów eklektycznych otoczonych mistycznymi ogrodami. Wytwarzajmy domowy chleb i ser wędzony. Stwórzymy mityczny labirynt piwnic i przechowalnię na gustowne alkohole i marynaty. W końcu zastosujmy powrót przyrodników na ich właściwe miejsce po wielu wiekach zapomnienia na ziemiach polskich. Ziemiach, które w gruncie rzeczy nigdy nie zostały odebrane ich prawowitym właścicielom. Kwestia wizji to postmodernistyczne nawiązanie do stylu eklektycznego i tradycyjnych form budowlanych (takie jak neogotyk, rustykalizm) jako współczesny tręd w architekturze i kulturze polskiej. Byłoby to szczególnie istotne w dobie progresywnego rozwoju kraju. Wiedzmy wszyscy, iż przewidziany jest patriotyczny indiwidualizm w zrożnicowanej Europie i elementem tego winien być wypracowany własny styl. Polska otrzymuje w spadku wielowiekową kulturę Europy łacińskiej i słowiańskie korzenie. Właściwym dla tego połączeniem jest więc tradycyjne budownictwo historyzującego posmodernizmu, jako wielki dziedzic. Styl swojski-rustyklany i dworski obecny w Karpatach wraz z zakopiańskim dokładać winny ze swojego dorobku do obecnego wzorca kulturowego. Kluczowym odniesieniem w tradycyjnym konserwatywnym budownictwie winno być odwołanie do kultury i tradycji ludowych oraz łacińskiej kultury europejskiej. Elementem realizacji winien być więc polski styl w Europie progresywnej. O praktyce etnozoologicznej odkrywców. Z wielu obszarów posiadamy poszlaki co do obecności nieznanych nauce ukrytozwierząt. Tak jest w przypadku rozległych dzikich krain Azji Środkowej. Mawiało się o dzikiej włochatej faunie z tych ziem. Ta zaskakująca fauna nie była opracowana w dobie zrównoważonego rozwoju zasobów naturalnych przez badaczy europejskich. Czy zaprawdę nie wiecie czym jest kryptozoologia polska? Przez lata błędnie przedstawiano bowiem zarys tego zasakującego dochodzenia 10 przyrodników. Zacznijmy więc od powrotu na właściwe miejsce. Ten element diagnozy na dzikich obszarach w poszukiwaniu kryptozwierząt odsłania przed nami nowe horyzonty poznawcze. Populacje niewykryte w nauce zoologicznej będę wówczas opisywane w wiedzy ludowej. Są one elementem inwentoriów przyrodników w odległych regionach. Przykładem dla polskich badań są Karpaty Małopolski czy góry wschodniego Uzbekistanu. Programem krytycznym dla tych działań jest integrative natural resources inventory dla regionów. A zatem pragmatyzm w diagnozie objawia się nie tylko w schamacie naszych badań i wypraw. Pragmatyczne dążenie do ujednolicenia badawczego rozporządzenia to stworzenie gabinetu i archiwum źródeł dla przyrodników. Gabinety winny się mieścić w centrach i obiektach badawczokształtujących zasoby naturalne, także te prowadzone poprzez organizacje non-gov. Kamienice instytutów i dworów wykorzystane przez te i inne organizacje winny preferować spuściznę europejskiego dziedzictwa kulturowego z rustykalnym wnętrzem z drewna sękatego, co jest dla polaków wartościowe. Jak wiemy, za wskazówką badaczaprzyrodnika pszczelarstwo i tradycyjne łowienie ryb, w dobie zrównoważonego rozwoju są charakterystyczne dla ludności lokalnej w społeczeństwach progresywnych. Pasywne budownictwo i użyteczność krajobrazu dla lokalnych wkraczać winny z jednolitą falą do krain górskich w Małopolsce. Gospodarka leśno-drzewna prowadzona przez Homo sapiens w dobie antropocenu winna być prowadzona w ramach kultu słowiańskiego z istotnym poszanowaniem dla przyrody. Korzystanie z zasobów gazu ziemnego lokalnego przez mieszkańców swoich ziem oraz zasobów słońca i wiatru to wielka niewykorzystana moc matki-przyrody. Rozporządzenie Rewilding Lesser Poland dotyczy zatem bioróżnorodności kręgowców na poziomach gatunków i siedlisk. Jest też „pochłonięcie dla celów” innej wielkiej czystej energii z kosmosu, o której wspominał Nikola Tesla. Czy więc w czasach społeczeństwa informacji nie istnieje bynajmniej sproszczenie badawczego działania? Zatem należy sie zrównoważone…..badania zasobów naturalnych, aby 11 podług tego traktować wszystkie formy jednakowo, szczególnie te przyczyniające się dla człowieka. Praktyk historii naturalnej. Ryc. ze zbiorów autora. Kwestia dzikiej fantastyki pragmatyczne formy badawcze // studia integrative. Integracja badawcza w kształtowaniu pragmatycznym bioróżnorodności jest krytycznym aspektem dla obecnych prac utylitarnych w Karpatach Polskich. Dzika fantastyka jest wyprawą badacza w dzikie obszary w swoim własnym planie uwzględniając naukowe dokonania poprzedników. Dziką fantastyką winni się zajmować przyrodnicy prowadzący badania nad fauną i florą zapomnianych krain. Elementem 12 działania w tej sferze są: analiza szczegółowa w planach badań aktualnych // użyteczne prace lokalnej ludności na rzecz wykonania ogólnego pragmatycznego uzgodnienia // utylitaryzm właściwy czyli obecna dobra praktyka. Wykorzystanie w pracach przyrodników dziedzictwa wiedzy z rozległych praktyk nauki i humanistyki. Integracyjne studia z Karpat Polskich dotyczą zarówno karpackiego poznania zasobów naturalnych jak i również rozszyfrowania wiedzy. Wykorzystanie protokołów do Konwencji Karpackiej oraz włączenie człowieka do przyrody. To elementy kluczowe naszego rozpoznania w obecnym konwencie do warunków synergicznych. Analiza księgozbiorów badawczych jest elementem podstawowym. Wiedza jaką posiadały społeczności słowian-wiślan z Karpat nie została z pewnością zatracona doszczętnie. Pojęcie zasobów przyrody dla górali karpackich jest ciągle żywe i stanowi znaczny przyczynek do poznania szczegółowej rzeczywistości i kształtowanie środowiska życia. Manuskrypt o swojskim byciu i badaniach fauny polskich Karpat. Zapis odnoszący się do rozległego prominentnego manuskryptu. Konieczne jest z pewnością zrozumienie dziedzictwa przyrodniczego Karpat małopolski z ich zabytkami i wszelaką nauką faunistyczną. Zachowanie dziedzictwa to rzecz podstawowa w ramach kształtowania zasobów naturalnych. Główne koncepty analizy to: =dziedzictwo przyrodnicze i kulturowe polskich Zewnętrznych Karpat zachodnich =odniesienie się tej sferze do innych regionów starego kontynentu =zapis w odniesieniu do badawczej sprawy 13 =koncept dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego =faunistyka i wiedza kryptozoologiczna (dochodzenie etnozoologów) =local environmental knowledge/ traditional knowledge =zapis powtórzony z ksiąg przyrodniczych Zamieszkanie w chacie-obiekcie w Beskidach to wizja rustykalnego mieszkania przyrodnika. Realizacja tego przedsięwzięcia winna być realizowana dwojako. Jako kontynuacja stylu swojskiego w badawczej analizie teriofauny Beskidu Wyspowego czy fauny płazów Pogórza Ciężkowickiego. Innym elementem jest wprowadzenie pasywnego budownictwa do naszych obiektów. Realizacja konceptu jest prowadzona poprzez badawczą analizę i poprzez prowadzony zindiwidualizowany styl działania. Zapalmy wieczorową porą świece rustyklane, aby poczuć klimat badań przyrodników. Używajmy także kominka i rustyklanych mebli oraz lnianego obrusa. Wyposażmy się w profil kamienny i wzornictwo ludowe. Rustyklany winien być zwłaszcza pragmatyczny. Cechą szczególną wówczas będą badania i prace przyrodnicze jakich się podejmujemy. Przyczynienie się do rozwoju wśród niedojrzałych badaczy wymaga jednak żmudnej pracy.Teriofauna Karpat. Teriofauna Karpat jest elementem badawczego programu zwiadowczego. Kwestią jest przyczynek do zoogeografii ssaków poprzez losowe analizy faunistyczne. Dotyczą one także monitoringu fauny przy użyciu fotopułapek i wywiadu środowiskowego. Analiza jest szczególnie oparta na etnozoologicznym dochodzeniu. W starych księgach karpackich poszukujemy zapisków na tematy różnych form biologicznych występujących w niskiej liczebności. Etapem jest raport o wywiadzie z lokalną ludnością dotyczącą ich etnowiedzy o lokalnych dzikich zwierzętach i innych 14 formach biologicznych. Zaniechanie tego co uwłacza godności prawdziwego przyrodoznawstwa (historii naturalnej) czyli ograniczenie do minimum biurokracji i programów mijających się z prawdą w aneksie do analizy. Nawiązaniem do słownika teriofauny karpat jest zdziczenie regionu małopolskiego. O przypadkach Te „błędy dobrowolne stają się wrotami odkryć”. Człowiek dąży ku nieznanemu. Celem tego jest poznanie i odkrycie natury rzeczy. Dla rozwoju umysłu więc sporządza się ekspedycje do zatrważających regionów. Jak mawiał Daniel Dafoe ” Rozum ludzki początkiem jest wszelkiej substancji”. Cała ta teriofauna z obszarów Kaukazu Północnego czy mołdawskich dolin żyje więc w ciemności, aby i ich nie ujrzeli ludzkie populacje. Odnaleziono jednak drogę nieinwazyjną fotopułapek i genetyczne próbkowanie. A i pewna mglista wiedza ludowa winna w sposób pierwotny przekazać nam te i inne zeznania na temat tej niepopularnej owłosionej fauny. Teraz pojęcie właściwe będzie używane zamiennie ze znaczeniem nauka – pragmatyczna teoria prawdy. Pragmatyzm bowiem opiera się na doświadczeniu kryterii użyteczności i praktyczności skutków. Pseudonauka związana jest poniekąd z kulturą masową i miejską legendą. Ilekroć nauka wraca na właściwe miejsce, łączy się w jedno z naturą rzeczy. Co zadziwiające właśnie naukowe dochodzenie może łączyć odmienne kultury i społeczności w wielu zakątkach w imię zrównoważonego wykorzystania zasobów naturalnych i wiedzy utylitarnej. 15 Badania faunistyczne w Afryce Północno-Wschodniej. Ryc. ze zbiorów autora. Dzikie Bałkany a wiedza ludowa macedończyków. Będzie tutaj mowa o muzealnikach z przyrodniczego centrum. Oni bowiem mają wiedzę o skórkach wypchanych zwierząt przetrzymywanych być może w górskich monastyrach macedońskich takich jak Monaster św. Joachima Osogowskiego. Poszukiwania zatem wobec tego kilku rzadkich ssaków z gór Osogowskiej Płaniny jest kwestią badania nad „dzikimi Bałkanami”. Legendarne opisy i współczesne ekspedycje do tego regionu są kwestią do rozstrzygnięcia. Zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych w zaskakującej decyzji i podróże turystów i autostopowiczów winny wykazać się dla nas kilka właściwych decyzji. Pewien szczególny zapis może być decyzją praktykabadacza. Podczas badań przyrodniczych i środowiskowych obiektywne badania są skierowane do badania zaskakującej 16 fauny z Macedonii niepoznanej w jawnym rozporządzeniu. Toteż zatrzymanie się w jednym z monastyrów północnych masywów i zasięgnięcie porady tamtejszych kapłanów jest wprowadzeniem do ludowej wiedzy. Jet to alternatywny sposób na identyfikację-pierwowzór jawny dla pilotażowego projektu faunistycznego nad współczesnymi tetrapodami macedońskich prekambryjskich gór Kozjak na północy kraju. W Masywie Rodopskim opisujemy ludową wiedzę i zasięgamy porad lokalnych adwersarzy. Prowadzimy analizę batrachofauny, w tym poszukiwania traszki Karelina Wykorzystujemy etnowiedzę właściwą, która jest podstawowa oraz aplikacyjną. ów aplikacyjna etnowiedza dostarcza nam przyczynku do paradygmatu zachowania zasobów naturalnych w krytycznych regionach. Muzealnicy i badacze z organizacji non-profit są skłonni do dobrych praktyk w aktualnym badaniu faunistycznym. W kolebce tak wielu kultur jakie przewijały się w po tych krainach, wędrować powinno się po górskich trasach, wykorzystując wiedzę z natury otrzymujemy źródło etnozoologiczne o endemicznych tetrapodach z tego obszaru. Stanowi to kolejny zapis w sprawie ekspedycji. Prastara wiedza z natury i technologia analizy rzadkich populacji metodą presence/absence są zaczątkiem właściwych badań europejskich. Wykreowanie filmu we współpracy ze studiem filmowym o jednym z tych badaczy najmniej znanych pozwoli w zaskakujący sposób przedstawić wyprawę w ten niesamowity i zapomniany kraj byłej Jugosławii. Awanturnicze wyprawy w sercu macedońskich gór. Wyprawy i ekspedycje badaczy z historii naturalnej idą w parze z opisem ich dokonań. Tryb życia fauny jest systematycznie poznawany w pracach przyrodników w pracach nad biologią populacji oraz w wykonaniu prac faunistycznych. Prowadząc dzikie życie sami badacze dążą do życia w zgodzie z naturą. 17 Wisaż naturalistyczny za przykładem Linneusza w gabinetach przyrodników, wykorzystanie także podczas wyprawy (na Kiribati lub w Małopolsce historycznej) będzie atutem. Fot. Synnöve. Wiedza i środowisko w Mikronezji. Jest to krótka rzecz o poznaniu wybranych regionów. Z pewnością niedostatecznie poznana jest teriofauna Mikronezji. Obca fauna ssaków z tego obszaru to Szczur Rattus diardii oraz zdziczała koza Capra hircus. 18 Poszukiwanie pewnych endemicznych form zwierzęcych jest projektem analizy do naukowego dyskursu i można to traktować jak badania dzikich detektywów. Działania muzealników przyrodniczych będą docenione. Kształtowanie zasobów biologicznych wysp Mikronezji powinno być traktowane jako priorytetowe działanie władz, podróżników i jednostek naukowych. Współpraca instytucji wspierających, lokalnych mieszkańców i aktywistów jest szczególnie istotna dla dalszego funkcjonowania niezaburzonego ekosystemu-domu. Tymczasem „czas ekosystemu” to teoria tego artykułu mówiąca nam o zrozumieniu teriofauny paru zagubionych wysp zachodniej Polinezji. Na podstawie wielotenich prac podróżników ogłoszono nieneutralny wpływ zmian klimatycznych na gatunki wyspowe, w tym populacje dzikich denisowczyków Pacyficznych. Objawem tego są narastające tornada i wahania poziomu mórz wokół atoli. Krótko wspomnijmy także o norwegu, Thoru Heyerdahlu i jego wyprawie Kon-Tiki. Zastosował on badania etnograficzne na Pacyfiku, które są odzwierciedleniem na wyspach Mikronezji poznania fauny i gospodarki zasobami naturalnymi. Poznanie pewnej fauny w rosyjskim Wielkim Kaukazie. Wyprawy na Kraj Stawropolski. Zatem jest tutaj mowa o jakichś formach zwierzęcych zamieszkujących w niewielkiej liczbie tzw. Wielki Kaukaz. Na jednym ze wzgórz górskich z kraju Stawropolskiego poszukujemy zatem koniozwierza z krajobrazu i jakiegoś jeszcze ogromnego gryzonia nieznanego dla wiedzy naukowej, aby i móc poznać jego biologię. Podróż po Wielkim kaukazie była udziałem ekipy filmowej AltayFilm za pośrednictwem obrazu The Greater Caucasus. Podstawą w aktywności jest etnozoologia, jako wiedza uniwersalna. Jest ona uzupełnieniem dotychczasowych opisów o lokalne ludowe zeznania. Priorytetem jest uzupełnienie wiedzy za pomocą tzw. gaps in knowledge w regionach 19 nieuzupełnionych. Elementem podstawowym dla tego odniesienia jest lokalny zasób i wiedza badawcza przyrodników. Wiemy o porozumieniu badawczym uniwersyteckim i organizacji z kraju Stawropolskiego i białoruskich akademików. Jest to rzecz wartościowa o poznaniu bioróżnorodności. Ale są również regiony na zachód od ów obszaru. Nazywamy je górami X. Synergiczne ekspedycje winny być wyprawami wielu specjalistów-biologów zajmujących się różnymi grupami świata fauny. Podejście to jest szczególnie istotne w polskim działaniu. Wespół zatem współpracują w ekspedycjach herpetolodzy, malakolodzy, teriolodzy czy ornitolodzy. Do ich ekip dołączają jednak również politycy, fotografowie, antropologowie, etnografowie, fizycy-eksploratorzy, specjaliści od przetrwania i geograf. Poszukiwania drzewnych humanoidów z wielkiego Kaukazu czy teriodrapieżców z obszaru zwanego Z (czyt. gdzieś w północnym Mali) nie powinny być związane z pseudonauką. A więc zależy od obecności metody i wykorzystaniu wiedzy lokalnej. Synergiczna aktywność badaczy fauny i kryptozoologów na właściwym miejscu jest więc skierowana na północny Kaukaz, gdzie za pomocą etnowiedzy prowadzimy integracyjne badania w formie zrównoważonego rozwoju oraz badań faunistycznych (dot. bioróżnorodności megafauny). Czy należy więc wprowadzić nowy wymiar w poznawaniu przyrody badanych regionów? Ekspedycja do odległego regionu. Celem znakomitej większości eksploratorów jest stosowanie pragmatycznej teorii prawdy w praktyce. Wizją tego jest udostepnienie gronu badaczy wypraw eksploracyjnych w odległe lub zniszczone przez konflikty obszary. Wiedzą na drodze postępu są więc poszukiwania wielkiego fałszywego żebrowca z gór środkowej Azji lub innego jeszcze wielkiego płaza, o którym trąbiły lokalne przesłanki. Poszukiwania 20 endemicznych populacji e.g. Salamander iranodonów Paradactylodon sp., wymagają praktyk faunistów i diagnostyków taksonomicznych. Wielka wyprawa jest identyfikowana jako projekt podróżników-badaczy na obcy obszar celem wartości poznawczych. Pierwowzorem dla przyrodników może być Kazimierz Nowak, o wyglądzie Wampleta, eksplorator, który w XIX wieku odbył podróż wzdłuż Afryki. Doświadczenie poznania jest celem motywu podróży. Jak powiedział Karl Weber ” Podróże są najlepszym bodźcem twórczości”. Eksploracja [wędrówka poznawcza] owa polega na poznaniu i analizowaniu błędów. Celem zapisu autora nieznanego jest wiedza o poznaniu. Tadeusz Różewicz pisał „Długo wędrowałem zanim doszedłem do siebie”. Eksploratorzy długo wędują również w zamyśle odnajdując własną drogę dla badań. O POZNANIU / O EKSPLORACJI / lost expedition / ZAPIS fascynujący / o Besarabii mołdawskiej / faunal studies in Central Asia and Moldova/ Natural resources and Exploration of Dagestan or Greater Caucasus. O podróżowaniu w Karpaty a zasoby naturalne. Należy więc sobie zdawać sprawę z kształtującej roli człowieka w przyrodzie antropoceńskiej. Zrównoważone karpackie leśnictwo i turystyka wyrażają się w naszem podejściu do dziedzictwa przyrodniczego. Naród to trzeźwy zatem przysposobić należy sobie podejście do kształtowania przyrodniczej bioróżnorodności oraz heterogenność krajobrazu. Analityczne decyzje badawcze winny być rozstrzygane na polu rozróżnienia rustykalnych form budownictwa i programów poznawczych – poznania fauny i flory regionu Lesser Poland. Końcowym etapem jest ekspedycja karpacka, na zachodzie obszar obejmujący 21 również kraj Preszowski czy ukraińską Czarnohorę. Elementem inspirującym dla pseudoekologów winien być zacny rodzaj rewilding Lesser Poland czyli odzyskanie dawnej dzikiej świetności Karpat i Pogórzy na czele z karpatianami. Kontynuacja poznania i kształtowania w praktyce ludowej to akcje skutkujące. Albowiem nie da się chronić społeczeństw i populacji fauny i flory bez podstaw wiedzy ludowej. Czyż to nie jest wielka praca przyrodników? Wariant zegara w pomieszczeniu gabinetu. Ryc. ze zbiorów autora. O pewnej słabo znanej faunie Małej Polski i irackiego Kurdystanu. Słabo znana fauna nie była badana przez badaczy. Ich obecność nie zawsze też jest potwierdzana na danym obszarze. Tak może być z pewnymi populacjami gryzonich ssaków w Karpatach małopolski lub odrębnych populacjach fauny Kurdystanu na ziemiach górzystych. Poprzez nieinwazyjny protokół lub wiedzę ludową należy zatem sporządzić raport o populacjach występujących w niskim zagęszczeniu. Pewien jeżozwierz- Hystrix sp. winien być poznany poprzez etnozoologiczny protokół. Wiedza ludowa o 22 skaczących leporidach lub dziwnej ludzkiej faunie polnej znanej w ludowym rozporządzeniu kurdyjskim (e.g. Hawraman Mountains) zawiadomi naukowe guru o naturalnym pochodzeniu gatunku ludzkiego. O ekspedycjach po populacje i wyprawach na tropie. Ekspedycja po populacje jest terenowym angażem w poszukiwaniu skrytych populacji Kurdystanu oraz regionów znanych jako łuk Karpat. Zasakujący monitoring w Zebar Valley w północno-irackim regionie. Wyprawy na tropie fauny. Elementem protokołu jest również ów znany zrównoważony rozwój obszaru wespół z analizą bioróżnorodności. Elementem jest zaskakująca podróż do ów odegłego płaskowyżu na zachód od połnocnych sfer. W owym rozporządzeniu należy być gotowym do praktyki podróżnika. Zaangażowanie odpowiedzialnej turystyki jest włączone do wyprawy na tropie fauny. Udokumentowanie decyzje są podparte działaniami sprawczemi. 23 Typ przyrodnika w rustykalnym stylu. Fot. Tommy Ton, gq.com Glosariusz populacji. Materiał rozpoczęty w roku 2012 cokolwiek dla poznania rozmieszczenia populacji europejskich w typie badań „applied ecology” przerodził się w znaczne opracowanie techniczne poświęcone trudno wykrywalnym populacjom. Akcja dzieje się w Europie Środkowej i Azji Środkowej w dwóch oddalonych od siebie regionach zamieszkanych przez podobne sobie ludzkie populacje i dziwaczną dziką faunę. Opracowanie jest więc skupione nad historią naturalną właściwą. Wojaż do odległej góry na obszarach Karpat zachodnich. Szkic wypraw zostaje określony przed wyprawą zidentyfikowaną. Relacja z terenowego działania. Rzut z 24 prac aktywnych być może był dotychczas zidentyfikowany jako fantom. Uwzględnienie w wiedzy ludowej i faunistyce// Wiedza ludowa z przyrody się wywodząca. Krótka analiza zrozumienia z wiedzy ludowej. Zrozumienie natury leży w gestii badawczej naukowców – przyrodników. Programem identyfikujacym jest główne działanie badaczy szczególnie w odniesieniu do ludowej wiedzy. Wiedza ludowa o środowisku to podstawa do dalszych rozważań do analizy projektów badawczych i poznawczych. Z księgi labirynu pochodzą te słowa odnośnie poznawczej roli przyrodników. Parafrazując słowa Santaragliego przytoczmy rolę właściwych przyrodników. Ich wiedza jest bowiem szczególnie klarowna, gdy odnosi do prastarej wiedzy – etnowiedzy. Zgłębiając się w temat dochodzimy do konkluzji, iż aby być mówić o prawowitym przyrodniku musimy znać się na naukach biologicznych i innych przyrodniczych, nadto musimy mieć wiedzę archeologa, psychologa, znać się na polityce i ruchach społecznych, poza tym musimy być być pracownikiem fizycznym oraz budować potencjał dla innych. Przede wszystkim zaś musimy być człowiekiem kultury i tajemnicy. Z praktyki ziół, wiedzy ludowej i naturalnej medycyny pochodzą również słowiańskie podania od zarania. Skąd i dlaczego obca nam jest ta wiedza dzisiaj. Sporządźmy więc praktyczny zapis odnoszący się do genialnej wiedzyetnowiedzy. Aby zatem zachować zasoby naturalne w tym populacje fauny i flory musimy zdawać sobie sprawę z nauk przyrodniczych, nadto poznajemy etnozoologię = w tym wiedzę o karpackiej faunie oraz pewną historię zwierząt i ludzi z doliny pod kurdyjską górą o nieznanej nazwie (północny Irak). 25 by luchowicz gabinet. note: Thomas Quatl is scientific pseudonim of Tomasz q. Pietrzak, independent biologist and natural resources researcher. Zapisy dotyczą projektów realizowanych w 2014 roku. Literatura uzupełniająca: Bonvalot G. 1986. Przez Kaukaz i Pamir do Indii. Wydawnictwo Łódzkie. s. 187 Bringezu S. oraz Bleischwitz. R. 2009. Sustainable natural resources. Global Trends, Visions and Policies. Wuppertal institute, Germany J. A. Chapman oraz J. E. C. Flux (red.) 1990. Rabbits, Hares and Pikas: Status Survey and Conservation Action Plan, s. 61-94. The World Conservation Union, Gland, Switzerland. Cejrowski W. 2010. Podróżnik WC. Wydawnictwo Bernardinum, II wyd. poprawione. s. 251 Eco. U. 2013. Historia krain i miejsc legendarnych. Dom Wydawniczy Rebis. s. 478 Feliksiak (red.) S. 1987. Słownik biologów polskich. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s. 450. Kucharczyk S. 2013. Reliktowa puszcza karpacka. [The Relic Carpathian Forest] s. 152 26 Heyerdahl T. 1972. Wyprawa Kon-Tiki. Warszawa. Państwowe Wydawnictwo ,,Iskry” s. 246 Krystufek B., Vohralik V. 2012. Taxonomic revision of the Palaearctic rodents (Rodentia). Sciuridae: Xerinae 1 (Eutamias, Spermophilus). Lynx, n. s. (Praha), 43(1– 2): s. 17–111 Nowak A. 2000. Rowerem i pieszo przez Czarny Ląd. Listy z podróży afrykańskiej z lat 1931-1936. Wydawnictwo Sorus. s. 404 Mix H. 2013. The Greater Caucasus. AltayFilm, 52 min. Ogrodowczyk T., Ogrodowczyk M. 2012. Dzika przyroda w sercu Europy. Leśne studio filmowe, 25 min. Pietrzak T. 2014. Wyprawa przyrodnika do dzikiego świata: badania i rozwiązania pragmatyczne. Gnhi documents, 039plhvkq Pucek Z. (red.). 1981. Keys to vertebrates of Poland – Mammals, Polish Scientific Publishers, Warsaw. s. 367 Roborovsky. V. 1890. The Russian Expedition to Central Asia under Colonel Pievtsoff: Yarkand to Nia. Proceedings of the Royal Geographical Society, s. 161- 166 Rossi L. 2012. Criptozoologia – Animali Misteriosi tra Scienza e Leggenda. Vol. 1 Mammiferi. s. 300 Santarcangeli P. 1983. Księga labiryntu. Warszawa: Wiedza Powszechna. s. 394. W. i T. Słabczyńscy. 1992. Słownik Podróżników 27 Polskich, Warszawa. s. 370 Spitzenberger F. 1996. Zoogeography of Austria’s Mammal Fauna. Proceedings of the 1 European Congress of Mammalogy, Museum Bocage, Lisboa, s. 55-65 Sroka S. 2001. Jak poznawano świat zwierzęcy polskich Karpat. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki R. 46:3, s. 139 Sroka S. (red.) 2009. Podróżowanie w Karpaty. wczoraj i dziś. Wyd. Avalon. s. 186 Tuniyev B. Atayev C, Sakhat S. 1998. Report on Fauna of Amphibians and Reptiles from Eastern Kopet Dag in Turkmenistan. Vol 5, Nr 1. Trojan P. 1992. Analiza struktury fauny. Memorabilia Zoologica, s.47 Wróblewski W. 1880. Do źródeł Prutu. Wędrowiec, nr 187: s. 76-77 =–=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=- 1st Young Natural History scientists’ Meeting: bdem.mnhn.fr/sites/bdem.mnhn.fr/files/upload/abstract_ book_ynhm_v2.pdf Poloniny National Park and East Carpathian Biosphere … – ŠOP SR: sopsr.sk/nppoloniny/en/nature.php Rewilding Europe – Making Europe a Wilder Place: rewildingeurope.com cepf.net/resources/hotspots/Europe-and-Central28 Asia/Pages/Mountains-of-Central-Asia.aspx miiz.waw.pl/periodicals/fragmenta_faunistica/abstracts /Abstr54-2.pdf Kurs dla naturalistów za przykładem Linneusza: uu.se/en/admissions/master/selma/kursplan/? kKod=1BG222&lasar=15%2F16 Atlas Ssaków Polski: iop.krakow.pl/ssaki/Katalog.aspx Atlas Płazów i Gadów w Polsce: iop.krakow.pl/plazygady Towarzystwo Badań i Ochrony Przyrody: tbop.org.pl/ Hungarian Natural History Museum: nhmus.hu/ Małopolska Noc Naukowców: nocnaukowcow.malopolska.pl/ Festiwal Podróżników 3żywioły: 3zywioly.pl/ Institute of Systematics and Evolution of Animals, PAN Krakow.:isez.pan.krakow.pl/ Numer identyfikacyjny opracowania NIOd59bp
https://www.docdroid.net/TE3FBtY/tomasz-q-pietrzak-2015satyra-o-wiedzy-przyrodniczej-i-dzikich-ziemiach-pdf
